Aktualności

Szanowni Państwo!

Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie organizuje  w dniu 07.09.2019 r. wielki zjazd absolwentów z okazji 50 lat kierunku Budownictwo.
Serdecznie zapraszamy naszych absolwentów do udziału w tym wydarzeniu!
Szczegóły w linku poniżej:

http://www.wam.piib.org.pl/50-budownictwa-olsztynie/

Koło Młodych Mazowieckiej Izby Inżynierów Budownictwa zaprasza wszystkich członków MOIIB na kolejną ciekawą wycieczkę techniczną, którą zaplanowaliśmy na 27 sierpnia 2019 roku. Będziemy mogli odwiedzić budowę kompleksu biurowego – Forest, powstającego przy ulicy Burakowskiej 14 (blisko CH Arkadia). Zapraszamy serdecznie!

W miejscu dawnej bazy Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania realizowany jest obecnie projekt autorstwa HRA Architekci, który całkowicie zmieni scenerię tego miejsca. Inwestorem jest HB Reavis, a Generalnym wykonawcą HB Reavis Construction.

Budowa Forest rozpoczęła się we wrześniu 2019 od wykonania obudowy berlińskiej. Ścianka została zbudowana jako wspornikowa tuż przy granicy działki z poziomu istniejącego terenu. Murek prowadzący dla ściany szczelinowej  wykonano na styk z obudową, a wierzch pali dostosowano do poziomu istniejącego terenu (średnio 27,6mnpw). Wierzch ściany szczelinowej o grubości 80cm znajduje się na poziomie 24,9 mnpw, a kotwienie w jednym poziomie na wysokości 22mnpw. Pod częścią wysokościową zamontowano barety, a dla części wysokiej zostały zaprojektowane pale CFA o średnicy 800mm. W części średniowysokiej zaś mikropale o średnicach 150 i 300mm. Obecnie prowadzone są prace ziemne i kończą się roboty związane z kotwieniem ściany. W części wysokościowej wykonano pierwsze chudziaki oraz rozpoczęło się skuwanie baret. Trwa  także wykonywanie mikropali 150mm, a po ich zakończeniu maszyna przezbrojona zostanie na 300mm. Prace postępują zgodnie z planem, a koniec inwestycji wykonawcy zapowiadają na jesień 2021.

Kampus biurowy Forest ze 120-metrowym wieżowcem oraz przyległym podium o wysokości od 6 do 8 kondygnacji, widziany z góry, będzie przypominać literę „C”. Znajdzie się tu łącznie około 78 000 mkw. powierzchni użytkowej. Powstaje tu jedno z największych w Warszawie powierzchni biurowych na tej samej kondygnacji - 7 600 mkw.  Z myślą o pracownikach i lokalnej społeczności, na parterach ulokowane zostaną restauracje i kawiarnie, a pomiędzy budynkami – przechodni plac z oczkiem wodnym oraz miejscem na pawilony gastronomiczne i usługowe. Teren zielony zaprojektowany wokół budynku zajmie wielkość dwóch boisk piłkarskich. Wyróżnikiem budynków będą przestronne balkony, loggie i tarasy na dachach. Zaplanowano na nich m.in. mini-szklarnie umożliwiające uprawę warzyw czy ziół.

Zapraszamy do zapisów :

https://maz.piib.org.pl/doskonalenie-zawodowe/wyjazdy-techniczne/wyjazd-techniczny-forest-burakowska-14

Z głębokim żalem i smutkiem

przyjęliśmy wiadomość, że w dniu 28 lipca 2019 r.

w Warszawie zmarł

prof. zw. dr hab. inż. Zbigniew Grabowski

Rodzinie i Bliskim

wyrazy głębokiego współczucia

składa

Rada Mazowieckiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa

Zbigniew Grabowski urodził się w roku 1930 w Warszawie. Był absolwentem Politechniki Warszawskiej, Wydziału Budownictwa Lądowego, gdzie uzyskał tytuł inżyniera, a następnie – na Wydziale Budownictwa Przemysłowego w roku 1956 – magistra inżyniera budownictwa. W 1964 r. Rada Wydziału Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej nadała mu stopień naukowy doktora nauk technicznych, a w roku 1967 - stopień naukowy doktora habilitowanego. W 1970 r. uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a pięć lat później - tytuł profesora zwyczajnego.

Pracę dydaktyczną rozpoczął w 1953 r. w Katedrze Mechaniki Gruntów i Fundamentowania na Wydziale Budownictwa Przemysłowego Politechniki Warszawskiej. Od 1960 r. był zatrudniony w Katedrze Geotechniki na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej. W połowie lat 60-tych zorganizował Katedrę Mechaniki Gruntów i Fundamentowania w Olsztynie i Lublinie, gdzie później przez kilkanaście lat prowadził zajęcia dydaktyczne. W 1970 r. został dyrektorem Instytutu Dróg i Mostów oraz kierownikiem Zakładu Geotechniki w Politechnice Warszawskiej. W latach 1985–1988 pełnił funkcję jej rektora. Wypromował 19 doktorów i ponad 200 inżynierów i magistrów inżynierów.

Równolegle z działalnością naukowo-dydaktyczną pracował zawodowo. W latach 50-tych XX w. jako inżynier budowy, projektant i kierownik działu, a później głównie jako konsultant i rzeczoznawca.

Pełnił wiele funkcji w szeregu organizacji, zrzeszeń i instytutów oraz działał w administracji państwowej. W latach 1988–1990 był ministrem Urzędu Postępu Naukowo-Technicznego i Wdrożeń. Od lat działał społecznie, m.in. w Polskim Komitecie UNICEF oraz Naczelnej Organizacji Technicznej.

1 lipca 2001 r. prof. Zbigniew Grabowski powołany został przez Ministra Infrastruktury na przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego Izby Inżynierów Budownictwa. Był pierwszym przewodniczącym Mazowieckiej Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa. I Krajowy Zjazd Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa wybrał go na stanowisko prezesa Krajowej Rady. Funkcję tę sprawował przez dwie kadencje, w latach 2002-2010. W tym czasie Polska Izba Inżynierów Budownictwa zbudowała od podstaw swoje struktury i przejęła wykonywanie powierzonych jej ustawowo zadań administracji państwowej. Jako Prezes KR PIIB podejmował wiele inicjatyw mających na celu umocnienie zawodu inżyniera budownictwa jako zawodu zaufania publicznego. Reprezentował przed organami władzy państwowej i samorządowej interesy środowiska inżynierów budownictwa, dbał o podniesienie rangi zawodu oraz rozwijał współpracę Izby z międzynarodowymi organizacjami inżynierskimi.

W uznaniu zasług, podczas obrad IX Krajowego Zjazdu PIIB w 2010 r., nadano prof. Zbigniewowi Grabowskiemu tytuł Honorowego Prezesa Krajowej Rady Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa.

Za swoją wieloletnią pracę zawodową, naukowo-dydaktyczną i społeczną był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz licznymi odznaczeniami resortowymi i stowarzyszeniowymi. Był ponadto Kawalerem i członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

W dniu 10 lipca 2019 r. odbył się wyjazd techniczny na budowę nowej siedziby Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, który został zorganizowany dla naszych członków.
Gospodarzem placu budowy - generalnym wykonawcą jest konsorcjum firm IDS-BUD oraz MAR-BUD Budownictwo. Inwestycja została zaplanowana na lata 2018-2021 i etap realizacji tej inwestycji obejmuje głównie: budowę budynku mieszczącego wystawę stałą i czasową MWP wraz z kompleksem obsługi zwiedzających, dwupoziomowy podziemny parking ze zlokalizowanym na nim reprezentacyjnym placem, budowę sieci infrastruktury technicznej, komunikacyjnej oraz zagospodarowanie terenu. Projektantem kompleksu Muzeum Wojska Polskiego, jak i powstającej po sąsiedzku na terenie Cytadeli siedziby Muzeum Historii Polski jest stołeczna pracownia architektoniczna, WXCA Sp. z o.o. 

Wprowadzając w temat wyjazdu należy przytoczyć rys historyczny powstania Cytadeli Warszawskiej wraz z terenami przyległymi. Cytadelę Warszawską kazał zbudować car Mikołaj I po upadku powstania listopadowego, aby kontrolować polski ruch niepodległościowy. Twierdza pełniła też rolę więzienia śledczego oraz miejsca straceń polskich działaczy narodowych i rewolucjonistów. Cytadela powstała na terenie XVII-wiecznego konwiktu pijarów, a otwarto ją po dwóch latach budowy 4 maja 1834 roku. W XIX i XX wieku w Cytadeli stacjonowały jednostki i dowództwa wojskowe, kolejno: carskie, niemieckie i polskie. Do końca 2013 roku mieściło się tu Dowództwo Wojsk Lądowych, potem oddziały Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych oraz innych wojskowych instytucji. W przyszłości teren ten ma być przekazany całkowicie warszawiakom w ramach tzw. „Cytadeli Muzeów”, w którego skład wejdzie przedmiotowe Muzeum Wojska Polskiego, które zostanie przeniesione z istniejącej placówki z Alei Jerozolimskich. 
Jak zwykle na tego typu wyjazdach technicznych wprowadzenie odbyło się w biurze budowy, gdzie uczestnicy mogli zapoznać się z interesującą ich dokumentacją techniczną. Dyrektor Inwestycji będąca architektem wiodącym z ramienia wykonawcy omówiła strukturę urbanistyczną obszaru w zakresie przyjętych rozwiązań przestrzennych. Przedstawiła szczegółowo formę oraz założenia ideowe dla budynku, który zaprojektowany został w oparciu o moduł ekspozycyjny (główna funkcja muzeum) o wymiarach 60x25x5m. Moduł ekspozycyjny składa się z ciągu głównego, aneksów uzupełniających, korytarza technicznego i pomieszczeń pomocniczych. Ekspozycja będzie znajdowała się w 12 modułach a wystawy czasowe w 3 modułach. Ciąg główny oświetlony będzie światłem sztucznym, pomieszczenia techniczne doświetlone światłem naturalnym pośrednim. Obiekt zbudowany jest na module 5m w konstrukcji słupowo-płytowej, żelbetowej, monolitycznej. Przyjęcie takiej siatki i lekkich ścian działowych pozwoliło na swobodne kształtowanie wnętrza w zależności od funkcji i potrzeb oraz redukcję przekrojów konstrukcji w miejscach narażonych na znaczne obciążenia. Na szczególną uwagę zasługują ściany konstrukcyjne o grubości 40cm, docieplone warstwą termoizolacji oraz warstwą elewacyjną tj. ścianą betonową grubości od 15 do 20cm wylewaną w całości w module około 7,2x7,2 m jako ścianę dociskową. Ściana dociskowa posiada charakterystyczny wzór chevron (potocznie nazywany jodełką bądź zygzakiem). W towarzystwie modnej kolorystyki i najnowszego wzornictwa chevron dobrze odnajduje się na elewacji budynku nawiązując do wojskowego charakteru obiektu. Ten rodzaj betonu architektonicznego będzie pokrywał wszystkie ściany zewnętrzne oraz korytarze. Kolor ceglasto brązowy nawiązuje do historycznych budynków wykonywanych w tamtych czasach z cegły pełnej. Budynek wewnątrz również będzie wykończony betonem stanowiącym prefabrykaty betonowe – tj. krzyże żelbetowe o rozpiętości 3,6 x 3,6 metra, a w ich wnętrzach wkomponowane będą kable grzewczo - chłodnicze. Jako ciekawostkę należy tutaj nadmienić, że obiekt w głównej mierze będzie zaopatrywany w ciepło pochodzące z pomp ciepła, dla których wykonano ponad sto odwiertów pionowych w gruncie o głębokości do około 100 m.p.p.t.

Następnie Kierownik Budowy, przedstawił inwestycje z punktu widzenia wykonawczo - inżynierskiego przedstawił trudności realizacji przedmiotowej inwestycji. Przytoczył fakt, że inwestycja rozpoczęła się już w 2017 r., gdzie w północnej części fortyfikacji, przebudowany został odcinek Wisłostrady i zbudowany nowy, wjazd do Cytadeli zapewniający dostęp dla pojazdów budowy dla sprzętu ciężkiego i materiałów (docelowo zlokalizowany będzie żelbetowy wał i mury Cytadeli prowadzący na parking podziemny MWP). Plac budowy znajduje się na bardzo rozległym terenie wojskowym (obszar terenu budowy stanowi około 20 ha z 36 ha całej powierzchni Cytadeli warszawskiej) z historycznym zapleczem stąd od samego początku na terenie budowy prowadzony jest ścisły nadzór saperski oraz archeologiczny. Poszczególne etapy robót ziemnych oraz sieciowych były wielokrotnie przerywane ze względu na odkrycia archeologiczne z różnych okresów dziejowych głównie fundamenty starych fortyfikacji oraz odkrycia różnego rodzaju pocisków, które to na bieżąco były wywożone i detonowane. Poza obszernym terenem, kilometrami sieci do ułożenia kolejną trudnością jest ilość betonów architektonicznych do wykonania. Dla przytoczenia faktów należy tutaj podkreślić, że w ramach zadania inwestycyjnego do wykonania jest około 70 tyś m2 powierzchni użytkowej, gdzie większość ścian zarówno tych zewnętrznych jak i wewnętrznych została zaprojektowana w strukturze betonu architektonicznego. Ciekawostką jest to, że aktualnie jest to największa budowa w Europie pod względem ilości betonów architektonicznych do wykonania w ramach jednego obiektu budowlanego. 

Kolejnym obowiązkowym etapem było krótkie szkolenia BHP po którym udaliśmy się na plac budowy na którym mogliśmy się zapoznać się z zakresem robót geotechnicznych, żelbetowych, sieciowych oraz innych wykonywanych w ramach zadania inwestycyjnego. Kadra budowy w sposób precyzyjny odpowiadała na pytania zadawane przez uczestników wycieczki. Największym zainteresowaniem zwiedzających cieszyły się ściany dociskowe wykonane jako elewacje z betonu architektonicznego z odciskiem wzoru chevron. Trzeba tutaj przyznać, że wykonanie ścian w betonie architektonicznym o tak precyzyjnym wzorze jest nie lada wyzwaniem dla współczesnej technologii. Sam fakt poprawnego wykonania betonu architektonicznego przysparza wielu trudności wykonawczych to w zestawieniu z dodatkowymi czynnikami takimi jak: narzucony moduł ścian, rozstawu ściągów, zaprojektowanie oraz dobranie specjalnych szalunków, zbrojenia oraz co najważniejsze mieszanki betonowej, która nota bene jest barwiona w kolor jest nie lada wyzwaniem. Do powyższego należy dodać, że szczeliny dylatacyjne zostały zaprojektowane w taki sposób, ze są prawie niewidoczne co sprawia obraz, że elewacja jest odbierana jako jednolita płyta. Kierownictwo budowy wyjaśniało, że największym wyzwaniem inżynierskim przy tego typu ścianach jest parcie mieszanki betonowej na szalunek i kwestia rozwiązania tego typu zagadnienia w warunkach budowy wymaga uwzględnienia wielu czynników. Trudność wykonania tejże elewacji jest potęgowana również zmiennymi warunkami atmosferycznymi co wymusza ciągłe korekty technologii betonowania oraz doboru mieszkanki betonowej i sposobu jej układania